فرنچایز (Franchise) به عنوان یک مدل کسب و کار در صنعت رستوران، به شکلی که مشتریان به همین شیوه در آنجا سرویس می‌گیرند، به طور گسترده‌ای در سراسر جهان مورد استفاده قرار می‌گیرد. در این مدل، یک شخص حق استفاده از نام، محصولات، سرویس‌ها، فرمول‌های غذایی و دیگر عناصر رستوران را دریافت میکند و در عوض به صورت مالی به فرایند توسعه و تبلیغات کمک میکند.
فرانچایز در رستوران‌ها امروزه به عنوان یک روش پرکاربرد در کسب و کارهای رستوران در سراسر جهان به شمار می‌رود. در این روش، مالک رستوران (فرانچایزر)، حق استفاده از نام، برند، فرمول‌های غذایی، فرایندهای تهیه غذا و دیگر عناصر رستوران را به شخص دیگری (فرانچایزی) می‌دهد. در این مدل کسب و کار، فرانچایزی می‌تواند به راحتی به یک مشتری آشنا شود که قبلاً با نام و برند رستوران آشنا بوده و در نتیجه اعتماد مشتریان به رستوران را افزایش دهد.
با این حال، برخی از رستوران‌ها برای شروع کسب و کار خود، به جای استفاده از فرانشیز، از روش استارتاپ استفاده می‌کنند. در این روش، کارآفرین خود یک برند جدید را تأسیس میکند و تلاش میکند که این برند را در بازار غذایی مطرح کند. با این حال، این روش با چالش‌هایی همراه است و می‌تواند زمان و سرمایه بسیاری را در بر داشته باشد.
فرانچایز چگونه کار میکند؟
فرانچایزر به فرانچایزی اجازه می‌دهد تا از نام و برند شرکت و فرمول‌های غذایی معتبر استفاده کند و این امر به افزایش احتمال موفقیت کسب و کار فرانچایزی کمک میکند. همچنین، فرانچایزر به فرانچایزی اجازه می‌دهد تا از تجربه و دانش او در مورد تجارت رستوران‌داری استفاده کند و این باعث می‌شود که فرایند راه‌اندازی و رشد کسب و کار به شدت تسریع شود.
در عین حال، استفاده از فرانچایز نیز با چالش‌هایی همراه است. اولین چالش، هزینه‌های بالای شروع کسب و کار فرانچایزی است. فرانچایزی باید هزینه‌های مربوط به حق استفاده از برند و نام تجاری، سرمایه‌گذاری در بسترهای فیزیکی و تجهیزات و احتمالاً پرداخت حق امتیاز استفاده از فرمول‌های غذایی و فرایندهای تهیه غذا را بپردازد.
چالش دیگر، محدودیت در طراحی و اجرای برنامه‌های مختلف است. فرانچایزر باید از همه فرانچایزی‌های خود بخواهد که طبق روش‌های مشخص شده توسط شرکت عمل کنند. این محدودیت ممکن است باعث شود که فرانچایزی‌ها نتوانند از خلاقیت خود در توسعه کسب و کار استفاده کنند.
در نهایت، با توجه به اینکه فرانچایز‌ها به شدت به نام و برند خود وابسته هستند، نوسانات در شناخته شدن برند و هرگونه مشکلات احتمالی در این زمینه می‌تواند به شدت تأثیرگذار باشد.
به همین دلیل، فرانچایزی‌ها باید بر روی برنامه‌های بازاریابی و تبلیغاتی مؤثر تمرکز کنند تا بتوانند شناخت برند را افزایش دهند و مشتریان جدید را به خود جذب کنند.
همچنین، این نکته را نیز باید در نظر داشت که فرانچایزی‌ها ممکن است با مشکلاتی مانند اختلافات بین فرانچایزر و فرانچایزی، محدودیت در انتخاب مکان، مسائل حقوقی و قوانین محلی و غیره روبرو شوند.
در کل، فرانچایز در صنعت رستوران‌ها به عنوان یک راه حل موثر برای راه‌اندازی کسب و کار و افزایش شناخت برند استفاده می‌شود.
انواع فرنچایز
برای فرنچایز رستوران و غذا نیز می‌توان نوع‌های مختلفی را تعریف کرد، که در زیر به برخی از آن‌ها اشاره شده است:
1- فرنچایز رستوران‌های سریع:
این نوع فرنچایز شامل رستوران‌هایی است که به صورت سریع غذا را آماده کرده و ارائه می‌دهند. معمولا این رستوران‌ها در کنار جاده‌ها، فرودگاه‌ها و مراکز خرید واقع می‌شوند و اغلب غذاهایی با محتوای چربی و کربوهیدرات بالا در آن‌ها سرو می‌شود. این رستوران‌ها به دلیل سرعت بالا و قیمت مناسب، برای مصرف کنندگانی که در کمترین زمان ممکن غذا را می‌خواهند، جذاب هستند. معمولا در فرنچایزهای این نوع، طرح داخلی، غذاها، نوشیدنی‌ها و لباس‌های پرسنل به صورت یکسان است و به این ترتیب، مشتریان می‌توانند در هر شعبه از همین تجربه استفاده کنند. مثال‌هایی از این نوع رستوران‌ها عبارتند از McDonald’s، KFC، Burger King و Subway.
۲- فرنچایز رستوران‌های خوراکی فست فود:
این نوع فرنچایز شامل رستوران‌هایی است که غذا را در کوتاه‌ترین زمان ممکن آماده کرده و ارائه می‌دهند، اما در مقایسه با رستوران‌های سریع، غذاهای آن‌ها سالم‌تر و کمتر چربی دارند. این رستوران‌ها برای مصرف کنندگانی که علاقه دارند غذای سالم تری بخورند جذاب هستند.
۳- فرانچایز رستوران‌های غذاهای سنتی و محلی:
این نوع فرنچایز شامل رستوران‌هایی است که غذاهای سنتی و محلی را ارائه می‌دهند. معمولا در این رستوران‌ها از مواد اولیه تازه و محلی استفاده می‌شود و اغلب در صورت امکان، غذاهایی با سبک محلی و منحصر به فرد در آن‌ها سرو می‌شود. این نوع رستوران‌ها برای مصرف کنندگانی که دنبال تجربه‌ای خاص و منحصر به فرد هستند جذاب هستند. معمولا در فرنچایزهای این نوع، هر شعبه به صورت مستقل اداره می‌شود. همچنین طرح داخلی، غذاها، نوشیدنی‌ها و لباس‌های پرسنل ممکن است در هر شعبه متفاوت باشد. مثال‌هایی از این نوع رستوران‌ها عبارتند از P.F. Chang’s، T.G.I. Friday’s، Hard Rock Cafe و Outback Steakhouse.
به عنوان یک نکته، این باید گفت که همه‌ی فرنچایزها به یک شکل عمل نمی‌کنند و به ویژگی‌های خاص خود دست می‌یابند. همچنین هر فرنچایز دارای مزایا و معایب خاص خود است و در انتخاب ورود به یک فرنچایز باید به این نکات توجه شود.
مزایا و معایب فرنچایزها
یکی از شیوه‌هایی که برای ورود به صنعت غذا مورد استفاده قرار می‌گیرد، ورود به فرنچایزهای غذایی و رستورانی است. در این روش، کسب‌وکار جدید به‌عنوان یکی از شعبه‌های یک برند معروف و موفق، شروع به کار میکند. در این مقاله، به بررسی مزایا و معایب ورود به فرنچایزهای غذایی و رستورانی خواهیم پرداخت.
مزایای فرنچایزها
1- شناخت برند: ورود به یک فرنچایز به شما کمک میکند تا از شناخت برند و شهرت آن بهره‌مند شوید. در این راستا، شما نیازی به تبلیغات بزرگ و هزینه‌بر نخواهید داشت و مشتریان شما به دلیل شناخت برند، به راحتی شما را پیدا می‌کنند.
2- راه اندازی آسان‌تر: ورود به یک فرنچایز به شما کمک میکند تا کار پیش رو راحت‌تر شود. زیرا بخش‌هایی مانند طرح داخلی، منو، لباس پرسنل و محصولات تبلیغاتی قبل از شما طراحی شده است. بنابراین، شما به صورت مستقیم می‌توانید به راه‌اندازی کسب‌وکار بپردازید و زمان بیشتری را به رشد کسب‌وکار و ارائه خدمات بهتر به مشتریان اختصاص دهید.
3- مزایای تجاری: ورود به یک فرنچایز به شما کمک میکند تا مزایایی مانند تعادل درآمد، کاهش هزینه‌ها و مصرف مواد اولیه و بالا بردن سطح کیفیت را به دست آورد.
4- آموزش: ورود به یک فرنچایز به شما امکان آموزش مجموعه دقیق روش‌های کاری، نحوه مدیریت کسب‌وکار و استفاده از سیستم‌های مدیریت را می‌دهد. این امر می‌تواند به‌عنوان یک مزیت برای کسب‌وکار جدید در نظر گرفته شود.
5- پشتیبانی فنی: به عنوان یکی دیگر از مزایای فرنچایزهای غذایی و رستورانی، می‌توان به پشتیبانی فنی اشاره کرد. شرکت فرنچایز، باید از ارائه پشتیبانی فنی به شعبه‌های خود به‌صورت دوره‌های آموزشی و کارگاه‌های مختلف مرتبط با فعالیت‌های شعبه‌ها بهره‌مند شود. این امر به‌طور قابل‌توجهی کمک به بهبود عملکرد شعبه‌ها و کاهش خطاها میکند.
معایب فرنچایزهای غذایی و رستورانی:
– هزینه‌های آغازین بالا: یکی از بزرگ‌ترین معایب ورود به فرنچایزهای غذایی و رستورانی، هزینه‌های بالایی است که شما باید در ابتدا پرداخت کنید. این شامل هزینه‌های مانند دستمزد و حقوق، هزینه‌های آموزش، هزینه‌های تبلیغات و هزینه‌های اجاره فضای تجاری می‌شود.
2- محدودیت در تصمیم‌گیری: در یک فرنچایز، تصمیم‌گیری‌ها به صورت مرکزی انجام می‌شود و شما نمی‌توانید به‌صورت مستقل تصمیم‌گیری کنید. این موضوع می‌تواند منجر به عدم توانایی شما در تطبیق با شرایط جدید و پاسخ به نیازهای مشتریان شود.
از معایب دیگر می توان به
- عدم وجود قابلیت انعطاف در انجام برنامه های مدیریتی و تبلیغاتی
- وابستگی شدید به صاحب برند
- الزام به تهیه مواد و برخی خدمات از صاحب برند
- به طور کلی این شکل از کسب و کار، در کنار مزایای قابل توبه وابستگی شدیدی به ارائه دهنده فرانچایز ایجاد میکند که جذابیت آن را برای کارآفرینانی که علاقه شدیدی به استفاده از ایده های خود در کسب و کار دارند کاهش داده است.
سخن آخر
قراردادهای فرانچایز براساس قوانین دقیق تنظیم می شوند. این روش یکی از بهترین روش ها برای کسب و کارهایی است که قصد دارند به سرعت رشد کنند و یا علاقه مند هستند که پراکندگی جغرافیایی خود را افزایش دهند و یا اینکه دوست دارند سهم بیشتری از بازار را بدست آورند. این روش بسیار پر سرعت و کم هزینه است. همچنین اگر یک برند بتواند آن را به درستی اجرا کند می تواند به سرعت رشد کند. در کشور ما نیز بسیاری از کسب و کارها در حوزه های مختلف از فروش عطر گرفته تا خرده فروشی، از فروش میوه و آبمیوه گرفته تا رستوران ها از این روش استفاده کرده اند و بسیاری از آن ها نیز بسیار موفق بوده اند. اگر شما هم به دنبال ایجاد فرانچایز برای برند خود هستید می توانید با کارشناسان سپند که تجربه بالایی در صنعت غذا و رستوران دارند، در ارتباط باشد.
